Het schrijven van documentatie wordt door ontwikkelaars vaak ervaren als een noodzakelijk kwaad. Terwijl het toevoegen van commentaar in de code vaak wel wordt gedaan en dat toch ook een vorm van documenteren is. Maar dan zit je al in de code, waar je het liefst bent en dan is het niet zo moeilijk om even wat toe te voegen. Maar documentatie die code overstijgend is, blijft vaak een ondergeschoven kindje.

Waar technologie ons voorheen vooral ontlastte van fysieke activiteiten, zijn nu onze hersenen aan de beurt voor ‘verlichting’. We hebben zowat alle informatie van de wereld in onze broekzak en dat biedt gigantisch veel mogelijkheden, maar ja... het zit nog wel in die broekzak. Als ik op de fiets naar het station race, zou mijn smartphone theoretisch al kunnen inschatten of ik een tandje bij moet zetten om droog aan te komen en mijn trein te halen. Alleen, wat heeft mijn broekzak daaraan?

Rond 1996 liet een groepje studenten uit Praag, in het toenmalige Tsjecho-Slowakije, op een conferentie NetBeans zien als editor en algemene ontwikkel tool voor Java. James Gosling was hier dusdanig van onder de indruk dat het al snel deel werd van Sun Microsystems, waar het direct gratis en open source beschikbaar gemaakt werd.