Twee!

“Zo Joop, vertel ons eens: hoe werkt een computer?”

Joop, dat was ik dus. Ik zat op de grond in de computerruimte van het softwarehouse waar ik werkte. Ik was geheel verdiept in het proberen te herstarten van één van de machines, dus ik had hem niet eens horen binnen komen, onze (veel te) jonge directeur software. Aan zijn arm hing een jonge del (niet Dell, dat is een computermerk), maar een 'wilde meid', kennelijk zijn meest recente 'aanwinst'. Hij was nogal, eh… actief met vrouwen.

 

"Nou," aarzelde ik, "elektrisch". Ik zag hoe zijn gezicht verstrakte en met dichtgeknepen mond sleurde hij zijn bijslaapje

weer de computerruimte uit, de deur met een klap dicht smijtend. Ik had er die dag geen vrienden bijgemaakt. Hij vast ook niet, want twee weken later werd hij de laan uitgestuurd wegens allerlei malversaties; daar was ik mooi vanaf. De meiden van het secretariaat haalden ook opgelucht adem, want hij had zo zijn manieren. Zo kwam hij bijvoorbeeld 's morgens binnenlopen met de vrolijke kreet: "Goede morgen teefjes". En dat was dan nog zijn 'vrolijke' bui.

 

Toch was mijn antwoord niet beledigend bedoeld geweest, het was gewoon het juiste antwoord. Ga maar na, elektrisch impliceert zowel snelheid, betrouwbaarheid als getal-stelsel. De eerste computer van Conrad Zuse (1942) was nog een enorme kast met telefoonrelais. Ik moet er niet aan denken dat de machine waarop ik dit verhaal typ, nog op die manier werkte. Dat zou een stadion vol relais kosten en afgezien van de benodigde stroom, zou het opstarten alleen al een mensenleven duren. Maar zijn volgende bouwsel maakte gebruik van (radio-)buizen die bij 400 Volt al 1000 maal zo

snel werkten als die luidruchtige relais. Verder waren buizen (en ook transistoren en later chips) veel betrouwbaarder dan die relais, hoewel buizen soms knapten, en de hitte trok ongedierte aan dat prompt kortsluiting maakte, vandaar de uitdrukking: "BUG" wanneer een programma de mist in gaat.

 

Het getal-stelsel is een apart verhaal: dat werd noodgedwongen gebaseerd op 2. Er zijn diverse pogingen geweest om 3 te gebruiken (+, 0, -), maar het nul-niveau bleek niet stabiel te krijgen. Vergelijk de situatie met de chemie: wanneer je natronloog probeert te neutraliseren met zoutzuur, dan lukt dat gewoon niet. Eén zuur molecuultje laat de zuurgraad van loog naar zuur omslaan en je krijgt nooit zuiver zout water. Zo ook dat ene elektron dat je ladingdrager van plus naar min of omgekeerd laat schieten.

 

Je vraagt je wellicht af of programmeurs ook in enen en nullen moeten denken. Nou, aanvankelijk was dat wel zo, bij gebrek aan programmeertalen. Er ontstonden al gauw 2 stromingen: de ene groep nam 3 'cijfers' samen en rekende in het 8-tallig stelsel, de andere groep nam er 4 en telde tot 16. Maar in feite werkten programmeurs jarenlang in het 2-tallig stelsel, zonder dat het tot geestelijke problemen leidde. Dat denk ik tenminste…

 

En ik zelf? Ik ontdek opeens dat ik in de supermarkt van alles 2 of een 2-voud koop. En als ik er goed over nadenk: ik heb 2 maal mijn auto-rijbewijs gehaald, telkens in 2 keer. Dat was nodig, omdat ik na een verkeersongeluk mijn rijbewijs schuldbewust had vernietigd. Maar mijn motorrijbewijs haalde ik daardoor ook 2 maal en WEER in 2 keer. Ik heb ook 2 keer een huis gekocht, heb 2 verschillende studies gevolgd en ik ben ook 2 keer getrouwd…

 

Grote genade, het is nog erger dan ik dacht!

;JOOP!