Als scholier luisterde ik naar Radio Luxembourg 208.
“A-wop-bom-a-loo-mop-a-lomp-bom-bom!! Tutti Frutti, good booty” :: Little Richard.
“Well be-bop-a-lula she’s my baby, be-bop-a-lula I don’t mean maybe” :: Gene Vincent.
Mijn vader vond het maar niets: "Die jongens zingen onzin, die lui zijn gestoord". Maar op school moest ik zingen: "Ozewiezewalla kristalla" en "Tolhuis, tolhuis, kielekiele tolhuis". In de jaren ’60 brak de Jordaan-hype uit met zangers als Tante Leen en Johnny Jordaan en mijn vader zong uit volle borst mee: "Hupsansee de platte boender!". Waarmee ik maar wil zeggen, beste toehoorders, onzin is wat je misprijst in een ander.
De wereld is vol van belachelijke zaken en het wordt helemaal vervelend wanneer het geld of tijd kost. Neem bijvoorbeeld multinationals. Ik werkte bij zo'n bedrijf met het hoofdkantoor in de Verenigde Staten. Plotsklaps kregen we een cursus op de PC. Het had ook een instructie kunnen zijn in een paar zinnen, maar nee, we kregen een hele interactieve cursus, over …. het vernietigen van bedrijfsdocumenten. En wanneer je nou denkt dat één en ander een wetenschappelijke ondergrond had, welnee! Het hield in dat je zo'n document precies na drie maanden moest versnipperen. Waarom? Wel, in de USA waren wat "problemen" geweest en er bleek een wettelijke termijn van verplicht bewaren van 3 maanden te bestaan. Dus, eerder vernietigen was een misdaad, later vernietigen een stommiteit; althans daar.
In de rest van de wereld keken de werknemers verbaasd en gingen gauw weer aan het werk. In die dagen ging de business lekker, dus we werden geregeld op training gestuurd. In hotels, congrescentra of zelfs naar het buitenland. Sommige van die trainingen werden opgeleukt door een soort mensen die wij heden aanduiden als "verwarde personen". Het kon kennelijk niet op.
Eén dezer profeten kwam met de wijsheid: 5 miljard moleculen maken een hersencel, 5 miljard cellen maken een brein, 5 miljard breinen (mensen dus) vormen een wereldunie. Kennelijk om ons te stimuleren tot samenwerking. Ik kwam via wat boeken tot de conclusie dat deze getallen resp. ongeveer 100 biljoen, 100 miljard en 6 miljard moesten zijn; het was dus gewoon gelul en gelukkig bleef het daarbij.
In mijn woonplaats staan nogal wat onzinnige borden langs de weg, maar de kampioen is de mededeling dat brommers op een bepaald pad alleen in Noordelijke richting zijn toegelaten. Een studie leert dat dit bord aan de Zuid-kant van het pad staat en aan de Noordelijke ingang staat niets. Kortom, wanneer je goed zit, dan zie je het bord, wanneer je fout rijdt, dan zie je het niet.
Sinds enige tijd hebben de treinconducteurs in Nederland de instructie om ná vertrek om te roepen waar de trein heen rijdt. Dat is handig: wanneer je goed zit, moet je zelfs in de stilte zone het hele verhaal met alle tussenstops aanhoren, wanneer je fout zit, kan je er niet meer uit. Wie verwacht ook anders van onze NS?
Wij vertrokken kort na 9/11 van Schiphol naar Singapore. Er werd streng gecontroleerd op wapens, explosieven en wat al niet meer. Oeps! In mijn jaszak zat nog een zakmesje van wel 5 centimeter. Dit massavernietigingswapen werd geconfisqueerd en bewaard tot mijn terugkeer. Eenmaal in het vliegtuig kregen we het avondmaal voorzien van bestek: waarbij een behoorlijk groot mes (zie de foto). Trouwens, ik heb het niet geprobeerd, maar zelfs met de vork had ik alle stewardessen kunnen villen.
;JOOP!