Heimelijke Verwijzingen – column Joop

… zijn soms niet zichtbaar, dus niet bij eenieder bekend. Andere zijn wel zichtbaar, maar voor insiders. Je moet maar toevallig weten waar het een en ander op slaat of naar verwijst:

In de eerste James Bond film, Dr. No (1962), wordt James uiteindelijk op het eiland van Dr. No gevangen genomen en in de onderaardse suite van de boef ontvangen. Hij loopt de salon in en blijft even fronsend staan kijken naar een schilderij. Dat was een verwijzing: het was een reproductie van het beroemde schilderij van Goya (het portret van de graaf van Wellington), dat in werkelijkheid twee jaar eerder was gestolen en nooit was teruggevonden.

In muziek wordt hevig geciteerd en geparafraseerd (lees ‘kortstondig gejat’), maar soms levert dit grappige links op:

In de song “Useless Begging” van Todd Rundgren van het album “Todd” uit 1974 komt een strofe voor: “To see you like this is nearly tragic. But it’s like Ruby says our dreams have magic”. Dit is een verwijzing naar de hit van Ruby and the Romantics uit 1963 “Our Day Will Come” (recentelijk nog gecoverd bij de sterfhuisconstructie Amy Winehouse) waarin de strofe voorkomt: “Our dreams have magic, because we’ll always stay, in love this way”.

En er zijn zogenaamde ‘hommages’: het citeren van een toepasselijk stuk van een ander als eerbetoon(?):

Op het eerste (dubbel)album uit 1967 van Chicago Transit Authority (=gemeentelijk vervoerbedrijf), later kortweg Chicago genoemd, komt een nummer voor van Winwood en Miller, “I’m A Man” uit datzelfde jaar. Daarin verstopt de gitarist een stukje Jimi Hendrix “You Got Me Floating” van het Album “Axis Bold As Love”, ook uit datzelfde jaar. Vervolgens citeert hij een stukje “Memphis, Tennessee” van Chuck Berry uit 1963, maar dan de instrumentale versie van Lonnie Mack. Leuk om te weten.
Op het tweede album van Blood, Sweat & Tears uit 1968 staat een improvisatie stuk: “Blues – Part II”, waar diverse orkestleden even kunnen soleren. De gitarist stopt in zijn beurt een stukje “Spoonful” van de Cream uit 1966 (een nummer van Willie Dixon) en “Sunshine of Your Love” van de Cream uit 1967. Die laatste song is speciaal, want daarin speelde Eric Clapton een solo, waarin hij een stukje “Blue Moon” (Steve Holy, 1934) verwerkte, in Nederland voornamelijk bekend van The Marcels uit 1961.

Een Droste Effect noemen we dat. Programmeurs noemen dat nesting, maar dat moeten zij weten.

En dan benamingen:

Michiel Adriaanszoon De Ruyter heette niet echt zo. Hij voegde “De Ruyter” er later aan toe, volgens sommigen omdat zijn oom een beroemd militair ruiter was geweest, volgens anderen omdat dit kaper betekent. En dat was de zeeheld ook geweest!

En dan qua vakgebied dichter bij huis:

X-Windows en X11 verwijzen naar de X van Xerox, die het door Englebart opgegeven proto-Windows weer leven in bliezen.

In de kernel source van een vroeg operating system van Digital Equipment Corporation, te weten RSX-11D, staat in de tekst, na de interrupt enable instructie: “WE’VE ONLY JUST BEGUN”. Dat was in die dagen een hit van de Carpenters (1970).

In Windows 3.1 zitten diverse beren verstopt, zowel als icon (voor SETDEBUG.EXE”) en als programmanaam: één van de ontwikkelaars had altijd een teddybeer op zijn bureau staan.
In één van de eerst Microsoft Office-producten, Word for Windows, zat in de aboutbox een monster: het WordPerfect Monster.

WordPerfect was de grote concurrent. Overigens, Office is net als Windows een door de directie afgedankt Xerox product.

Wanneer je in Office2013 de achtergrond op “School Supplies” zet, verschijnt een pratende paperclip: dat was ooit de irritante (in 2004 afgeschafte) Office assistant.
Wanneer je in Internet Explorer7 / SP2 of eerder typt: “about mozilla” krijg je het blauwe scherm van een stervend Windows95.
Wanneer je Google gebruikt, typ dan eens “Atari Breakout”; click dan op images/afbeeldingen: een hommage aan een oud Arcade spelletje verschijnt. Vervolgens gaat je browser het spelletje (proberen te) spelen.

Oei! Dit gaat weer een hoop werktijd kosten ……

;JOOP!