NLJUG – Nederlandse Java User Group NLJUG – de Nederlandse Java User Group – is opgericht in 2003. De NLJUG verenigt software ontwikkelaars, architecten, ICT managers, studenten, new media developers en haar businesspartners met algemene interesse in alle aspecten van Java Technology.
Vind je het ook zo vervelend om dagelijks minutenlang je tanden te poetsen? Een internationaal team van tandartsen, ingenieurs en computerwetenschappers heeft daarvoor een oplossing: de Blizzident.
Een gepersonaliseerde tandenborstel uit de 3D-printer
De Blizzident is een tandenborstel, die de exacte vorm van je gebit heeft. Je bijt er eenvoudigweg in, kauwt vijf seconden op de 'borstel' en daarna is je gebit perfect gepoetst. De Blizzident is alleen niet te koop in de winkel. Je gaat naar je tandarts en laat een afdruk van je gebit maken. Die afdruk wordt vervolgens naar een laboratorium verstuurd, die de afdruk met een 3D-scanner inscant en er een digitaal 3D-model van creëert. De bestanden met het 3D-model van je onderste en bovenste kaak upload je dan op de website van Blizzident. Met een 3D-printer wordt dan de tandenborstel op maat van je gebit gemaakt. En waarom heeft de Blizzident dan slechts vijf seconden nodig om je tanden te poetsen? Parallellisme! Met een normale tandenborstel moet je namelijk elke plaats zo'n vijf seconden poetsen, waardoor je in totaal al snel drie minuten bezig bent. De Blizzident poetst echter alle tanden tegelijk, waardoor je slechts vijf seconden nodig hebt. Ideaal voor ongeduldige kinderen dus! Het enige nadeel is alleen dat je dan wel elk jaar 200 dollar moet neertellen voor een nieuwe Blizzident, omdat hun gebit is gegroeid…
Blizzident
Zelf-assemblerende robots
Het is de droom van veel science-fiction fans: zelf-assemblerende robots. John Romanishin, van het Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory (CSAIL) van het beroemde Massachusetts Institute of Technology, komt dicht bij die droom. Hij ontwikkelde de M-Blocks. Dit zijn kubusvormige robotjes zonder extern bewegende onderdelen, die over elkaar heen kunnen klimmen en zich aan elkaar vast kunnen plakken. De M-Blocks kunnen zelfs door de lucht springen en ze kunnen zich transformeren in grote robots van verschillende vormen. Het geheim van de kubusjes zit in een vliegwiel, dat met een snelheid van 20.000 toeren per minuut draait. Wanneer het vliegwiel remt, gaat de kubus bewegen. Elk M-Block heeft bovendien twee cilindrische magneten aan elke zijde gemonteerd, die gaan roteren zodra twee kubussen in elkaars buurt komen. Hierdoor wijzen de noord- en zuidpolen naar elkaar toe en plakken de kubussen aan elkaar vast. Voorlopig maken de M-Blocks nog wat geforceerde bewegingen, maar Romanishin droomt al van een blokkendoos die u leeg gooit in de kamer, waarna daaruit automatisch een ladder, tafel of bureaustoel ontstaat.
NASA roept ingenieur terug van pensioen
De Voyager 1 werd 36 jaar geleden door de NASA de ruimte ingestuurd voor een missie van vier jaar naar Saturnus. De technologie aan boord van de Voyager 1 is naar hedendaagse maatstaven een lachertje. Wanneer de Voyager 1 bijvoorbeeld niet direct met de aarde kan communiceren, worden gegevens tijdelijk opgeslagen op een digitale bandrecorder met een capaciteit van maar liefst 70 kB. Maar de ruimtesonde is duidelijk succesvol, want hij overleeft al negen keer langer dan de bedoeling was en heeft ondertussen de interstellaire ruimte bereikt. Daar kan heel wat hedendaagse technologie een voorbeeld aan nemen. De meeste van mijn laptops en gsm's houden het niet eens vier jaar op aarde uit!
Het succes van de missie maakt ook pijnlijk duidelijk dat de hedendaagse ingenieurs niet tegen de taak opgewassen zijn. Hoe dichter de Voyager 1 bij de rand van ons zonnestelsel kwam, hoe meer gegevens NASA wilde verzamelen, omdat geen andere ruimtesonde ooit zover was geraakt. De bandrecorder zat echter al aan zijn limiet en de jongere ingenieurs hadden nog nooit met zo'n apparaat gewerkt. Bovendien is het voor hen de normaalste zaak van de wereld dat er altijd opslagcapaciteit in overvloed is en schrijven ze daarom geen zuinige code. NASA vond echter een redder van de missie in de 77-jarige Lawrence Zottarelli. Deze nestor was al van zijn pensioen aan het genieten, maar mocht nog één keer de held spelen (dit klinkt als een filmscenario, maar dan voor geeks). Gelukkig schudde hij een methode uit zijn mouw om nog meer gegevens op de bandopnemer op te slaan, waardoor de Voyager 1 zijn ogen de kost kan blijven geven.
Voyager
Elke smartphone heeft een sensorvingerafdruk
De Bulgaarse beveiligingsonderzoeker Hristo Bojinov heeft een manier ontdekt om een 'vingerafdruk' van je telefoon te nemen op basis van de unieke imperfecties in de accelerometer in het apparaat. Als je telefoon op tafel ligt, voelt de sensor immers enkel verticaal de zwaartekracht, maar daarop worden kleine afwijkingen gemeten. Geen enkele twee accelerometers blijken exact dezelfde afwijkingen te hebben. Die afwijkingen blijken echter wel verrassend gelijk te blijven naarmate de tijd verstrijkt. Probeer dit zelf maar eens door de website van het project op je smartphone te bezoeken. Bojinov heeft zelfs een manier ontwikkeld om die afwijkingen als identificatiemiddel te gebruiken, zelfs als je telefoon zich in je broekzak beweegt tijdens het wandelen. Websites hebben er dus nog een manier bij om je te tracken zonder cookies…
Nederland: molens, dijken en kwantumcomputers
Over vijftien jaar rolt de eerste echte kwantumcomputer de fabrieken uit, op Nederlandse bodem. Althans, dat is het plan van Minister Kamp, die de oprichting van het QuTech-center in Delft aankondigde. Dit nieuwe instituut zal onder leiding staan van professor Leo Kouwenhoven, die vorig jaar al het nieuws haalde met de eerste experimentele meting van een Majorana-deeltje. Dat deeltje is zijn eigen antideeltje en bevindt zich dus precies op de grens van materie en antimaterie. Vorig jaar werd al geopperd dat de exotische Majorana-deeltjes wel eens de ideale bouwstenen voor een kwantumcomputer zouden kunnen zijn. Eerder dit jaar fabriceerde het team van Kouwenhoven voor het eerst een qubit uit een gebogen koolstofnanobuisje, een andere kandidaat-bouwsteen voor de kwantumcomputer. De TU Delft (waar Kouwenhoven werkt) zal het voortouw nemen in de ontwikkeling van de kwantumcomputer, maar ook het bedrijfsleven zal in QuTech investeren. Mogelijke toepassingen voor de 'made in Holland' kwantumcomputer zijn volgens Kouwenhoven het voorspellen van het weer en het bepalen van het exacte effect van medicijnen op een cel in het menselijk lichaam. De NSA zal uiteraard ook wel interesse tonen.
Een raytracer op je visitekaartje
Geeks en borrels waar visitekaartjes uitgewisseld worden, dat gaat niet samen. Bij veel geeks breekt dan het angstzweet uit. Sommige geeks hebben daar echter iets op gevonden: ze drukken code af op hun visitekaartjes, zodat ze niet met elkaar hoeven te praten. Bij thuiskomst haasten ze zich naar hun computer, typen de code van de ander in, compileren die en kijken wat er gebeurt. Zo leren ze nog iets nuttigs bij in plaats van de smalltalk, die anderen tijdens het netwerken doen. Het businesskaartje van Paul Heckbert is berucht en dateert al van 1984. De code bevat een volledige raytracer die een 3D-scenario toont. Andrew Kensler was daardoor zo gefascineerd dat hij zijn eigen versie maakte met zijn initialen. Op de website van Fabien Sanglard lees je een diepgaande dissectie van de code, zodat u ook een 3D-weergave van uw eigen initialen kunt programmeren.
Card-lm5
Papieren ssl-sleutel
Afgelopen zomer is Lavabit (een provider van versleutelde e-mail) na tien jaar gestopt, omdat Lavabit weigerde tegemoet te komen aan de Amerikaanse overheid. De Amerikaanse klokkenluider Edward Snowden gebruikte immers de e-maildienst van Lavabit en dit was de Amerikaanse overheid een doorn in het oog. Zodra ze dit ontdekt hadden, eisten ze van de e-mailprovider de geheime ssl-sleutel, zodat ze het verkeer tussen alle gebruikers (meer dan 400.000) en de website van Lavabit konden aftappen. Na een lange discussie gaf Lavabit-oprichter Ladar Levison toe, maar niet zonder een symbolische daad van protest. Levison bezorgde de ssl-sleutel namelijk bij de Amerikaanse overheid als een afdruk van 11 pagina's in een 4-punts lettertype. De FBI was natuurlijk not amused, waarna Levison een gerechtelijk bevel kreeg om de sleutel in een bruikbare elektronische vorm te bezorgen. Per dag dat hij weigerde daarop in te gaan, hing hem een dwangsom van 5.000 dollar per dag boven het hoofd. Als gevolg daarvan stopte hij met Lavabit, zodat het voor de FBI geen zin meer zou hebben om de gebruikers af te luisteren.
Zout meer versteent dieren
Fotograaf Nick Brandt begon meer dan tien jaar geleden wilde dieren in Afrika te fotograferen, omdat hij vreesde voor hun voortbestaan. Het resultaat zijn intieme portretten met vaak een ruwe ondertoon. Toen hij het Natronmeer in Noord-Tanzanië bezocht, ontdekte Brandt tot zijn grote verbazing diverse versteende dieren. Het Natronmeer is een zoutmeer, waarvan de temperatuur kan oplopen tot 60 graden Celsius. Omstandigheden waarin weinig dieren overleven. Valt een dier in het meer, dan sterft het al snel door de hitte. Vervolgens wordt het kadaver met een zoutlaag overdekt, waardoor het niet ontbindt. Brandt vond dan ook allerlei 'versteende' dieren, zoals zwaluwen, zeearenden, vleermuizen, duiven en flamingo's. Hij plaatste deze versteende dieren in posities waarin het leek of de dieren nog leefden. Dit heeft geleid tot spookachtige foto's.
Ku-xlarge 4