Evolutie?

Er was eens … … … Ja ik ga eens een sprookje vertellen, hoewel, sprookje ….

• In het jaar 56 voor Christus werd in Senerchia (in Italië, waar eerder Spartacus het loodje legde) een landhuis verkocht. De administrator ging met een paar vechtersbazen naar een naburig dorpje alwaar een tweetal boeren knullen uit hun boerderij werden gesleept. Vervolgens kregen de jongens te horen welke transactie had plaatsgevonden. Tenslotte werden ze door de knokploeg zo ongeveer invalide geslagen. Gezien hun leeftijd golden ze nu tenminste een paar decennia als getuigen van de transactie en ze zouden het voorval zeker niet vergeten, al waren ze ongeletterd. Deze procedure was gebruikelijk omdat er zelden iets op schrift werd gesteld.

• 1498. Giacomo Assurini, boekhouder bij de groot-wijnboer Con Gusto Divino te Turijn voert de verkopen van vandaag in. Hij gebruikt daarvoor een methode ontwikkeld door Luca Pacioli: een kasboek en een voorraadboek: het dubbele boekhouden. Hij wacht tot de inkt droog is en slaat een bladzijde om.

• 1890. De grote volkstelling in de Verenigde Staten. De eerste die niet is gebaseerd op volgeschreven papieren, maar op de uitvinding van Herman Hollerith: de PONSKAART! Kartonnen kaarten met 80 kolommen van 12 rijen rechthoekige merkjes die een gaatje kunnen worden. En machines die met grote snelheid deze kaarten kunnen lezen en bepaalde kolommen kunnen optellen of selecteren. Zijn firma werd later …. I.B.M.

• 1969. Ik studeer en op zaterdag werk ik bij een groot winkelbedrijf in Amsterdam West. Mijn taak is de inkoopboekhouding, mijn gereedschap is een Ruf-Kienzle boekhoud-machine met kartonnen kaarten (zie foto 1). Helaas: de BTW wordt ingevoerd en opeens moet ik de netto bedragen met de hand uitrekenen. Maar …. ik ontdek een extra telwerk en met wat reserveonderdelen van een vriendelijke onderhoudstechnicus bouw ik het apparaat om. Automatisering dus!

   foto 1

• 1973. Mijn eerste (vaste) baan, aan de Universiteit van Amsterdam. Ik mag een Digital Equipment (toen 2e fabrikant van de wereld) PDP-11/40 gaan beheren en gebruiken met 40 960 geheugenplaatsen van 16 bits; zeg maar 80 Kb. Een onuitputtelijke diskruimte van 2.5Mb, 2 tape units van 512Kb. Maar je verricht er wonderen mee. Later ontdek ik dat een paar lui bij Bell Labs UNIX en bij XEROX Office hebben ontwikkeld op zo'n apparaat. Tja …

• 1987. Ik werk al weer een tijdje bij een groot softwarehouse. Mijn baas verrast me met een heusche PC; 512Kb memory en 10Mb disk! Nu kan ik 'alles' en nog wel op mijn eigen bureau. Het ding heeft wel 10 000 gulden gekost, dus niet laten stuiteren. Ik draai er XENIX op en ontwikkel in C (geen muziek).

• 2004. Ik zit in de computerruimte van een bank, tussen de mainframes en servers; allemaal grote kasten. Gegevens van de één decoderen en via via invoeren in de andere machine. Omdat de verwerkingssnelheid aan de invoer-kant tegenvalt maak ik een systeem om een hele zooi gegevens 'klaar' te kunnen zetten voor nachtelijke verwerking. Het personeel vindt het allemaal mooi, vooral omdat ik in een speelse bui op het beeldscherm allemaal slapende poesjes heb gezet die één voor één 'wakker' worden wanneer de volgende invoer wordt gestart (zie foto 2).

   foto 2

• 2014. Ik ben gepensioneerd, maar mijn handen kunnen het keyboard niet met rust laten. Ik wil nog een paar applicaties bouwen of verbeteren. Dus ik schaf een moderne, platte computer aan met waarachtig 3.5Tb aan diskruimte en 32Gb memory. Een natte droom. Was volkomen waanzin geweest in 1970. Maar werkelijkheid in 2014 en over een paar jaar bittere noodzaak, want ik denk 'vooruit'. Verder staat mijn apparaat 24 uur per dag in verbinding met "De Wereld": post (email), nieuws, reclame, facturen, foto's, films …. het stroomt binnen of juist weer naar buiten. En, wat vroeger ondenkbaar was: het machientje spoort mij geregeld aan om nieuwe versies van de programmatuur op te halen of te installeren (want het was er al!) of 'vertelt' me doodleuk dat 'het' dat 'zelf' al gedaan heeft, zonder mijn goedkeuring te vragen. Waar zijn we mee bezig?

   

  En weet je wat ik nog het ergste vind? Ik doe er eigenlijk nog steeds hetzelfde mee als 40 jaar terug. Alleen moet alles nu in kleur, bewegen, geluidjes produceren. En liefst allemaal tegelijk of door elkaar. Wat komt hierna nog? Jullie zullen het zelf wel merken.

  ;JOOP!