Glorfindel – Column Joop

Weet u wat een Hrududu is? Dat is een auto in het Lapine (het konijns). Richard Adams schreef de novelle Watership Down, uitgegeven in 1972, waarvan in 1978 een briljante tekenfilm werd gemaakt door Martin Rosen. De titelsong Bright Eyes van Mike Batt werd gezongen door Art Garfunkel. Richard was geïnspireerd door de dierenwereld die hij in 1944 op de Veluwe aantrof. Inderdaad, hij nam deel aan de One-Bridge-Too-Far slag om Oosterbeek en Arnhem. Onderwijl ontwikkelde hij een complete taal voor de konijnen, het Lapine, alsmede een konijnenreligie (!). Zijn werk werd een hype. Een vriendin van mij was zo onder de indruk, dat ze met grote plakletters RUDUDU achter de H van haar Honda Civic plakte, iets wat toentertijd door bijna elke voorbijganger direct werd begrepen.

En wat is een qon’Het’wa? Tja, Sheldon (Big Bang) zou het direct weten, het betekent namelijk eekhoorn in het Klingon. Het bijbehorende volkje (de Klingon dus) werd in 1960 bedacht door Gene Coon en was direct een hit. Mark Okrand bedacht een complete taal voor de Klingon en er verschenen zelfs taalcursussen op CD. Ik heb destijds een klant die een fanatieke 'Trekkie' was (een Star Trek fan) zo’n CD ooit cadeau gedaan. Wanneer je in die tijd iemand iets vreemds hoorde rochelen, dan was degene of stoned of zwaar verkouden of men oefende Klingon.

Tenslotte, wat is Yúquain? Dat is twintig in het Quenya, de elfentaal die in 1910 is bedacht door J.R.R.Tolkien ter ondersteuning van zijn epos ‘The Lord Of The Rings’. Tolkien maakte de taal echter niet compleet of geschikt voor gebruik, maar bedacht een hele serie talen en hun etymologie voor allerlei stammen en tijden. Sterker nog, hij veranderde weer van alles door de jaren heen. In de tijd dat ik aan de universiteit werkte was Tolkien weer helemaal hip en werden de namen en uitdrukkingen uit de boeken overal gebruikt. Wanneer je de pest aan iemand had, maakte je hem of haar uit voor Nazgûl. Echter, de namen van de elfen kregen een heel speciale toepassing: computernamen.

Het zal hier en daar bekend zijn dat in die jaren de mini-computer doorbrak en dat was voornamelijk te danken aan Digital Equipment, destijds de tweede fabrikant op aarde (thans praktisch verdwenen). Hun 16- en 17-bits PDP-11 lijn werd de basis voor UNIX, Space War (gaming), Windows (X-Windows, X11), C/C++ en nog meer; met hun PDP-11/4 kon je landen op de maan en daar een Big Mac bestellen. Mijn subfaculteit schafte een PDP-11/40 aan met 80 Kb memory, een 2.5Mb verwisselbare disk en één VT05 terminal. Gezien het real-time karakter van de werkzaamheden maakte ik een wit-op-rood naambord GLORFINDEL. Dit is de naam van de elf die de uit de Gouw vertrekkende Hobbits plotseling te hulp komt bij hun eerste confrontatie met de zwarte ruiters. De swap disk heette (uiteraard) Lothloriën en om een reden die me niet meer bijstaat heette een laboratoriumpaneel Ithildin.

Zodra ik op het prille net werd aangesloten, ontdekte ik dat de universitaire wereld vol stond met PDP-11 machines met namen als  Elrond, Galadriël en Legolas. Ik was op dat moment de enige in de wereld met 'Glorfindel'. De verfilming van de elfen en hobbit geschiedenis in 2001 was na eerdere pogingen een openbaring. Vrijwel alle scènes uit de boeken waren gerealiseerd op een manier die strookte met de fantasie die de lezer had opgebouwd (een zeldzaamheid overigens).

 

Ik heb alleen nog steeds de pest in dat ze Glorfindel hebben weggelaten.
;JOOP!